فوریه 2010 نوشته شد
چند ماه پیش که احمدی نژاد به نیویورک آمده بود، منم مرخصی ۳ روزه گرفتم و رفتم که صدا مو در بیارم، بدنیا بگم این موجود رئیس جمهور ایران نیست، و اگه بشه (به قول نبوی) براش املت درست کنم. دم فرودگاه فهمیدم از اتوبوس خبری نیست و باید تاکسی بگیرم. یکی میگفت نرخش ۶۰ دلاره، چون بیزینس کمه، با ۵۰ دلار میبرم. یه مرد هیکل دار که بد تر از خودم لهجهٔ خا رجی داشت، و یه سیگار بهش داده بودم، گفت بیا من با ۴۵ دلار میبرمت. گفتم مگه تو تاکسی داری؟ گفت هان. خلاصه با هم پیا ده رفتیم تو پارکینگ سوار ماشین بابا شدیم که چیزی روش نوشته نبود. وقتی رادیو بی سیم و جی پی ا س تو ما شینش دیدم، خیا لم راحت شد که نمیبره لختم کنه. راه که افتا دیم ازش پرسیدم اهل کجایی، روسیه؟ گفت ترکیه. تعجب کردم، چون نژاد آذری دارم. پرسید اومدی اینجا چیکار، جریانو گفتم. گفت آره، من خیلی ایرانی میبرم سا زمان ملل. وقتی سر صحبت باز شد، من شروع کردم ببافم و بنالم که آره، غربیها بد بلایی بسرمون آوردن…… فورا زد تو دهنم که: این حرفا الکی یه، پدر من برام تعریف کرده بود که ایران وضعش چه خوب بود، با همهٔ کشورا رابطهٔ خوب داشت، تقصیر خودتون بود، خودتون کردین. چرا غربیها که میگی جای دیگه از این کارا نمیکنن…..دلم به درد اومد، و با اینکه براش جواب داشتم، گفتم یه خورده راست میگی و لال شدم.
من تقریبا یک سال پیش این محیط را پیدا کردم. اتفاقا اوّلین چیزی که نوشتم برای ۲۲ بهمن بود . امروز قلبم جور دیگری میزنه. من همیشه به ایرانی بودنم افتخار کرده ام، ولی هیچ وقت نه به اندازهٔ امروز. بیشتر از سی سال است به آمریکا ییها میگم والا ، به پیر، به پیغمبر ایرانی ها اینهایی نیستن که مشتا شونو گره کردن و مرگ بر آمریکا میگن. ایرانی‌ها همه را دوست دارن، و بعد از ۱۱ سپتامبر، تنها مردمی در خاور میانه بودن که بر خلاف خواستهٔ دو لتشون، اومدن تو خیابونا و شمع روشن کردن. میگم این مردا با صورتهای عبوث و کثیف و زنا ی چا در به دندون اقلیتی هستن که دانسته یا ندا نسته برای دوربین‌های تبلیغاتی رژیم فیلم با زی میکنن. میگم………….دیگه لازم نیست چیزی بگم. ۳-۲ سال پیش نگرون بودم که آزاد شدن مردم ایران را نبینم، ولی امروز یقین دارم که خوا هم دید. بعد از دزدیدن رأی مردم، ناگهان ورق برگشت و هر حرکتی که این رژیم اشغالگر، دزد، فاسد و از همه بد تر دشمن ایران و ایرانی انجام داد تا امروز (برای خودش) اشتباه بوده. بزرگترین اشتباه رهبر رژیم این بود که چهره کریه و غیر انسانی خو دشو بمردم نشون داد. خودش و عنتر دروغ گویش به چند میلیون نفر انگشت تکان داده، تو هین کردن. با این اشتباها ت پل‌های پشت سر‌شان را خراب کردن. وقتی شعار مردم “از رأی من کو” ، به “مرگ بر دیکتاتور” تبدیل شد راه برگشتی برای این دد منشان دروغ گو باقی نمانده.
من فدای تک تک این خس و خا شا ک بشم. از اروپا تا آمریکا، همهٔ مردم دنیا از این حرکت خود جوش و زیبا که فقط برای آزادی است، متأثر شدن و از آن پشتیبانی کردن. جوونای سوئدی و آلمانی برای ایران آهنگ ساختن، ما نکن‌های ایتالیا یی نوار سبز بدست زدن، وزیر خارجهٔ آمریکا کار بچه‌های ایران در اینترنت را ستود، معاون رئیس جمهور گفت: رژیم ایران با سرکوب کردن مردم گور خودشو میکنه. خود رئیس جمهور هم که من بهش رأی دادم ، با پوزش، تهش با د میده :دی
جوونای ایران اوّلین جنبش اینترنتی در دنیا را براه انداختن. آبروی از دست رفتهٔ ایران را پس گرفتن و برای کشورمون افتخار کسب کردن. بعد از بیرون کردن خبر نگارها از ایران به وسیلهٔ رژیم، هزاران جوون ایرانی با موبیل‌هاشون تبدیل به خبر نگار شدن. وقتی عکس اون جوون ایرانی را دیدم که گردن یک بسیجی زخمی را گرفته که ازش محافظت کنه، یا چند بانوی چادری را که با دست خالی به گردن کلفت‌ها یی که جوانی را با باتوم میزنن حمله ور شدن، اشک تو چشمام پر شد. دارم از هیجان میترکم . ۲روز دیگه، ایران مهم‌ترین روز تا ریخی در ۳۱ سال اخیر را در پیش داره. معلوم نیست تو این ۲ روز جوانهای بیشتری را خوا اهند کشت یا نه. اگر بکشن، برای ایجاد ترس و باز اشتباه است. این اخوندای فکسنی نمیفهمن ترس مردم ریخته، و اینرا که قرآن گفته مخا لفان خدا را به سخت‌ترین وجهی بکشید، نمیشه برای بدار آویختن جوانی که مثلا طرفدار رژیم پادشاهی است، بکار برد. غیر از خودشان هیشکی اینو قبول نمیکنه. و اونا یی که تو آفریقای جنوبی ویلا ساختن و پولای مردم بد بخت ایرانو تو بانک‌های اروپا میلیون میلیون انباشتن، نمیخوان قبول کنن که وقتش رسیده پیاده بشن، صبر مردم دیگه لبریز شده. دروغ، دزدی، فریب، بستن و کشتن ، تجا وز و خیا نت دیگه بسه. شنیدم جوانی که به “جرم” طرفدار نظام پادشاهی بودن اعدام شد برای پدرش نوشته:
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم / از آن به که کشور به دشمن دهیم
من ایمان دارم……………..
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر