مادرم داستانی از یک زن نیمه دیوانۀ جیران نامی در شهر خوی برایم گفته که در جوانی عاشق شده و ناکام مانده بود. بعد ها در پیری هروقت در هر خانه ای بصدا در می آمد میگفت ببین باز هم فلانی (معشوقش) بسراغم آمده است.
بعضی وقتها احساس میکنم من هم مثل آن "دَلی جیران" شده ام. سه شنبه چهارم ژانویه 2011 برابر با 14 دی ماه 1389 شاهپور علیرضا پهلوی در 44 سالگی در خانه ای آپارتمان مانند در شهر بوستون- ایالت ماساچوست بزندگی خود خاتمه داد. او از دانشگاه های کلمبیا و پرینستون لیسانس و فوق لیسانس کسب کرده، درهاروارد برای دکترا یش مشغول به تحصیل و پژوهش بود. با اینکه این شاهزاده را نمی شناختم، و فقط نامش را میدانستم، خبر برایم بسیار دردناک بود. گویا نوشته ای بجا گذاشته که با احتمال قوی فاش و همگانی نخواهد شد. اینکه رشتۀ ایران شناسی ر ا انتخاب کرده بود وخواسته بدنش را بسوزانند و خاکسترش را روی دریای خزر بپاشند از دلبستگی اش به ایران و دردی که نا گفته مانده حکایت میکند.
نمی گویم خون او از خون دیگران رنگین تر است ولی احساس می کنم ضربۀ دیگری از جمهوری اسلامی خورده ام و هرچه بیشتر از خصوصیات این شاهزادۀ نسبتا جوان می شنوم، این احساس قوی تر میشود
۱ نظر:
بسیار زیبا حق مطلب را ادا کردید دوست عزیز
ارسال یک نظر